Wikingowie. Na terenie jakich krajów żyli? Kiedy dokładnie zaczęła się ich era? Rok 800 to mniej więcej początek epoki Wikingów. Najczęściej mówi się, że era ta trwała do około 1050 roku. Okres ten to ważny punkt zwrotny w historii całej Skandynawii. Zostaje wprowadzona wiara chrześcijańska, władza w Skandynawii zostaje scentralizowana, rozwija się gospodarka rynkowa, a to wszystko prowadzi również do tworzenia się silniejszych niż do tej pory miast. Wszystko to doprowadza również do formowania się państwa skandynawskiego, gdyż do tej pory nie istniały państwa na terenach nordyckich.
W epoce Wikingów nie było granic takich, jakie znamy dzisiaj. Nie wiemy więc dokładnie, jakie tereny zajmowała Dania w IX wieku. Na kamieniu runicznym w Jelling, Harald nazywa siebie królem zarówno Danii, jak i Norwegii, ale pod koniec epoki, południowo-zachodnia Szwecja również podlegała duńskim królom (podobnie z resztą, jak części Anglii, która przez pewien czas znajdowały się pod duńską kontrolą).
Epokę Wikingów rozpoczyna atak na klasztor w Lindisfarne w północno-wschodniej Anglii w 793 roku. Atak został szczegółowo opisany w źródłach historycznych, dzięki czemu możemy wiedzieć, że w pobliżu klasztoru pojawiły się dwa statki ozdobione smoczymi głowami, które przyniosły ze sobą na pokładzie około 100 wikingów. Wikingowie splądrowali klasztor. Ukradli złote i srebrne przedmioty oraz zabili mnichów. Epokę Wikingów kończy z kolei utrata kontroli w Anglii około 1066 roku.
Wikingowie pochodzili z dzisiejszych krajów Skandynawskich, czyli z Danii, Norwegii i Szwecji. Ich częste podróże doprowadziły ich do założenia wielu osad w Finlandii, Rosji, Anglii, Islandii, Grenlandii, Wyspach Owczych, krajach bałkańskich oraz Ameryce. Handel przyczynił się do tego, że Wikingowie założyli miasta, które do dziś istnieją w dzisiejszej Danii. Tymi miastami są na przykład Odense, Roskilde, Ribe, czy Aarhus. Ale wiemy też, że jednak większość Wikingów zajmowała się rolnictwem, a nie grabieżami, większość, więc ludności zamieszkiwała chętniej regiony wiejskie.
Duńscy historycy spekulują, że najstarsze wioski Danii to te z nazwami kończącymi się na -ing(e), -lev, -løse (-else) i -sted. Natomiast w epoce Wikingów modne stało się nazywanie wiosek nazwami kończącymi się na -by, -tofte, -bøl(le) oraz -torp.
Czy Wikingowie rzeczywiście nazywali się Wikingami?
Słowo Wiking występuje w wielu źródłach historycznych. Odnaleziono je w starych księgach anglosaskich oraz na nordyckich kamieniach runicznych. Tyle że słowo Wiking istniało już podczas epoki Wikingów. Według książki “Vinkler på vikingetiden” słowo Wiking odnosi się do ludzi z regionu Viken w Szwecji. Ci Wikingowie, których mamy na myśli dzisiaj według historyków z Muzeum Narodowego w Kopenhadze, nazywani byli Normanami.
