Krzywa Wieża w Pizie może kradnie całe show, ale w tym urokliwym włoskim mieście znajdziesz znacznie więcej ciekawych miejsc i historycznych zakątków wartych poznania. Więc pakuj plecak i ruszamy na zwiedzanie Pizy w rytmie slow. Opowiemy ci co warto zobaczyć w Pizie. 🙂
Jak dostać się do Pizy z Polski?
Piza ma swoje lotnisko (Aeroporto internazionale Galileo Galilei), a bilety na tanie linie lotnicze czasami kosztują tak niewiele, że grzech nie skorzystać! W sezonie letnim 2025 lot do Pizy bez problemu znajdziesz bezpośrednie z Wrocławia, Krakowa czy Gdańska w cenie około 160 złotych z plecakiem. Poza sezonem może być trudniej, ale zawsze możesz polecieć do Mediolanu lub Rzymu i stamtąd przedostać się łatwo do Pizy (o tym za chwilę!).
Z lotniska do centrum masz dosłownie 5 minut pociągiem. „PisaMover” kursuje co kilka minut, od 6:00 rano do 24:00 w nocy. Odjeżdża z takiego zielonego budynku, który zobaczysz od razu po wyjściu głównym wejściem z lotniska. Bilet kosztuje około 6,5 euro (na 2025 rok). Pociąg dojeżdża do stacji głównej w Pizie. Można też złapać taksówkę, ale po co przepłacać? 🙂
Jak dojechać do Pizy z Florencji?
Pociąg to dla nas zawsze najlepsza opcja! Włoskie koleje działają naprawdę świetnie, osobiście nie mieliśmy nigdy większych problemów, niż opóźniony pociąg, a trochę zdarzyło nam się już nimi podróżować po Włoszech. Wsiadasz we Florencji (Firenze Santa Maria Novella) i po około godzince jesteś w Pizie. Koszt biletu to około 9,5 euro w jedną stronę.
Jak dojechać do Pizy z Rzymu?
W tym wypadku również najlepiej pociągiem. Najpierw z Rzymu do Florencji (Firenze Santa Maria Novella), a później z Florencji do Pizy. Między tymi dwoma dużymi miastami jeździ Frecciarossa (szybki pociąg, po polsku nazywany pendolino.) Nim dostaniesz się z Rzymu do Florencji w około 1,5 godziny, ale bilet kosztuje około 55 euro. Możesz również jechać pociągiem zwykłym, który kosztuje 24 euro, ale on jedzie około 4,5 godziny. Różnica jest ogromna, nie tylko czasowa. Z Florencji do Pizy jedzie już regionalny pociąg w cenie 9,5 euro.
Atrakcje Pizy - 10 miejsc, które musisz zobaczyć
Krzywa Wieża – wiadomo, absolutny must-see, najlepiej o świcie lub późnym wieczorem, żeby uniknąć tłumów.
Krzywa Wieża w Pizie, znana na całym świecie jako Torre Pendente, to jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli Włoch. Jest dzwonnicą katedry Santa Maria Assunta, stojącą na słynnej Piazza del Duomo, wpisanej na listę UNESCO.
Budowę wieży rozpoczęto w 1173 roku, lecz już w początkowej fazie osiadanie gruntu spowodowało jej charakterystyczne pochylenie. Mimo tej wady konstrukcja była kontynuowana przez kolejne dwa stulecia, a architekci starali się zniwelować przechył, nadając górnym kondygnacjom lekką krzywiznę w przeciwnym kierunku.
Wieża mierzy 57 metrów wysokości i składa się z sześciu poziomów loggii, ozdobionych arkadami. W przeszłości jej nachylenie było tak duże, że istniało ryzyko zawalenia. Dzięki pracom konserwatorskim przeprowadzonym pod koniec XX wieku udało się ustabilizować jej pozycję, redukując odchylenie do 3,97°.
Zwiedzanie kościoła i wieży kosztuje 27 euro (na rok 2025). Cena zwiedzania samej wieży to 20 euro.
Piazza dei Miracoli
Plac Cudów, czyli miejsce, gdzie znajdziesz Krzywą Wieżę, Katedrę i Baptysterium. Bajecznie piękne miejsce!
Piazza del Duomo, znana szerzej jako Piazza dei Miracoli, to najważniejsze artystyczne i turystyczne miejsce Pizy, wpisane również na listę UNESCO.. Jej nazwa pochodzi od Gabriele D’Annunzia, który w swoim dziele Forse che sì forse che no nazwał ten teren „Prato dei Miracoli” – Łąką Cudów.
Plac wyróżnia się niezwykłym układem i harmonią czterech monumentalnych budowli, które przez wieki stanowiły centrum religijnego życia miasta: Katedry, Baptysterium, Campanile (słynnej Krzywej Wieży) i Campo Santo. Choć w wielu miastach katedry budowano w samym sercu historycznych centrów, w Pizie Duomo powstało w północno-zachodniej części miasta – jako symbol potęgi republiki morskiej oraz z uwagi na bliskość siedziby arcybiskupa.
Piazza dei Miracoli jest przestrzenią zamkniętą dla ruchu samochodowego i pokrytą rozległym trawnikiem. Jej dzisiejszy kształt ukształtował się w XIX wieku dzięki pracom architekta Alessandro Gherardesca, który uporządkował teren i przeprowadził renowacje zabytków. Jednak historia tego miejsca sięga znacznie głębiej – w czasach rzymskich znajdowało się tu nadbrzeże i port, a odkrycia archeologiczne wskazują na obecność rzymskich domów i mozaik.
W XI wieku, w okresie świetności Pizy jako potęgi morskiej, rozpoczęto budowę nowej katedry – jej powstanie sfinansowano z łupów zdobytych w trakcie wyprawy na Sycylię. Wkrótce do katedry dołączyło Baptysterium, a w 1173 roku wzniesiono słynną dzwonnicę, która szybko zaczęła się pochylać, zyskując światową sławę jako Krzywa Wieża. W XIII wieku kompleks uzupełnił Campo Santo – monumentalny cmentarz otoczony krużgankami.
Katedra w Pizie
Il Duomo di Pisa, czyli Katedra prymasowska Santa Maria Assunta, jest sercem monumentalnego Placu Cudów. Ten imponujący gmach stanowi jedno z najważniejszych świadectw potęgi i bogactwa Republiki Pizańskiej w okresie jej świetności. Jego budowę rozpoczęto w 1063 roku (według dawnego kalendarza pizańskiego w 1064 roku) pod kierunkiem architekta Buscheto, finansując projekt z łupów zdobytych podczas wyprawy przeciwko muzułmanom na Sycylii.
Katedra łączy w sobie elementy sztuki klasycznej, lombardzko-emiliańskiej, bizantyjskiej oraz islamskiej, co odzwierciedla międzynarodowe kontakty pizańskich kupców. Tak, jak już wcześniej wspomnieliśmy, budowla powstała poza murami obronnymi miasta, co miało symbolizować siłę Pizy, która nie musiała obawiać się zagrożeń zewnętrznych. Pierwotnie na tym miejscu znajdowała się nekropolia longobardzka oraz niedokończona świątynia św. Marii.
W 1595 roku pożar zniszczył wiele dekoracji wnętrza, jednak z czasem katedra została odrestaurowana, a jej fasadę wzbogacono o trzy nowe brązowe drzwi wykonane w warsztacie Giambologny. Dzięki kolejnym renowacjom budynek zachował swój niezwykły charakter, będąc jednym z najpiękniejszych przykładów romańskiej architektury we Włoszech.
Borgo Stretto
Borgo Stretto, jedno z najbardziej malowniczych miejsc w Pizie, swoje korzenie ma w średniowieczu. Wówczas dzielnica Foriporta, czyli dzisiejsza San Francesco, została włączona w obręb murów miasta. Słowo „borgo” pierwotnie oznaczało warowny zamek, jednak z czasem zaczęło odnosić się do terenów położonych poza murami miejskimi. W XIV wieku bogaci kupcy zaczęli budować tu swoje loggie, otwierając sklepy i tawerny.
Dziś Borgo Stretto to tętniąca życiem ulica handlowa, która zaczyna się na Piazza Garibaldi, gdzie znajduje się tabernakulum Madonny dei Vetturini z XIV wieku, i ciągnie się do Via Carducci. Wyróżnia się eleganckimi arkadami, pod którymi znajdują się butiki, kawiarnie i restauracje. Jednym z najlepiej zachowanych budynków jest Casa Vanni z XIV wieku, z charakterystycznymi trójlobowymi arkadami i herbem kompanii Santa Bona. Niedaleko znajduje się Palazzo Poschi, renesansowa kamienica z eleganckimi biforami oraz przylegająca do niej Torre dei Taccola z X wieku.
Pisa Italy
Krzywa Wieża nie jest jedyną krzywą wieżą w Pizie. W historycznym centrum, znajduje się kościół San Nicola , którego dzwonnica jest lekko nachylona (około 2,5 stopnia) i zakopana około 150 centymetrów pod poziomem ulicy.
Na północnej stronie Katedry w Pizie, jest kawałek marmuru z wieloma małymi otworami. Legenda głosi, że otwory te są śladami pazurów pozostawionymi przez diabła, który próbował wspiąć się na ścianę katedry, chcąc zapobiec jej budowie.
Baptysterium św. Jana
Baptysterium to kolejny budynek, który zobaczyć na Placu Cudów. Jest największym Baptysterium na świecie. Dla niewiedzących, czym Baptysterium jest, to oddzielny budynek od kościoła, w którym zwykle odbywał się chrzest. Rozdzielenie kościoła od baptysterium sięga pierwszych wieków ery chrześcijańskiej, kiedy to osoby nieochrzczone nie były dopuszczane do celebracji eucharystycznych.
Lungarni di Pisa
Lungarni di Pisa – miejsce spotkań lokalnych mieszkańców.
Piza, podobnie jak Florencja, przecinana jest przez rzekę Arno, a jej malownicze nabrzeża, zwane lungarni, należą do najbardziej urokliwych miejsc w mieście. Zachwycające budynki i mosty, które przetrwały zniszczenia II wojny światowej, czynią to miejsce jednym z najpiękniejszych i najbardziej romantycznych zakątków Pizy.
Spacer wzdłuż lungarni to podróż w czasie – niegdyś stanowiły one centrum życia miasta, a zamożne rodziny wybierały tę okolicę na miejsce swoich rezydencji. Niestety, w wyniku przebudowy w 1871 roku utracono wiele charakterystycznych schodów prowadzących do wody. Mimo to, miejsce to nadal zachowuje swój historyczny urok i pozostaje jednym z ważniejszych punktów spotkań mieszkańców, zwłaszcza w godzinach wieczornych.
Lungarni były inspiracją dla poetów i pisarzy, takich jak Lord Byron i Percy Bysshe Shelley. Szczególną uwagę warto zwrócić na Lungarno Mediceo, gdzie znajdują się najważniejsze budynki historyczne miasta, m.in. Palazzo dei Medici, Palazzo Toscanelli oraz Kościół San Matteo in Soarta.
Jeśli odwiedzasz Pizę 16 czerwca, koniecznie zobacz Luminara di San Ranieri – coroczne święto, podczas którego nabrzeża rozświetlają tysiące świec, tworząc zapierający dech w piersiach spektakl światła i kolorów.
Błękitny Pałac w Pizie
Jednym z obowiązkowych punktów na mapie miłośników sztuki i kultury w Pizie jest Palazzo Blu – Błękitny Pałac, znajdujący się przy Lungarno Gambacorti. Nie sposób go przeoczyć – jego fasada wyróżnia się charakterystycznym niebieskim kolorem, który został przywrócony podczas renowacji budynku.
Pałac, niegdyś należący do arystokratycznych rodzin, dziś jest zarządzany przez Fundację Piza i pełni funkcję centrum wystawowego. Można tu podziwiać zarówno stałą kolekcję dzieł sztuki, jak i zmieniające się wystawy czasowe. Zwiedzanie warto rozpocząć od drugiego piętra, gdzie znajduje się kolekcja malarstwa z XIV-XVIII wieku.
Na parterze organizowane są wystawy czasowe, a w podziemiach, zwanych „Le Fondamenta”, można zobaczyć ekspozycję archeologiczną i średniowieczną, zawierającą znaleziska odkryte podczas renowacji pałacu.
Muzeum Sinopie
Muzeum Sinopie to jedno z najbardziej unikalnych muzeów na świecie, poświęcone w całości sinopiom – pierwszym szkicom fresków, które artyści nanosili na świeży tynk jako wstępny zarys kompozycji. Stanowią one jedyne zachowane rysunki dawnych mistrzów, gdyż inne prace na papierze lub pergaminie z epoki średniowiecza przetrwały w znikomych ilościach.
Nazwa „sinopia” pochodzi od czerwonego pigmentu uzyskiwanego z minerału sinoper, który mieszano z wodą i nanoszono pędzlem na ściany. Technika ta była szeroko stosowana przez freskantów do przedstawienia scen biblijnych ze Starego i Nowego Testamentu, zwłaszcza na ścianach słynnego Camposanto w Pizie. Dzięki temu w muzeum można podziwiać i porównywać style różnych artystów, takich jak Bonamico Buffalmacco – twórca „Triumfu śmierci”, Taddeo Gaddi czy Pietro di Puccio da Orvieto, który zapoczątkował monumentalny cykl „Historii Starego Testamentu”, ukończony przez Benozza Gozzolego. Zgromadzone tu dzieła tworzą jeden z najobszerniejszych znanych nam zbiorów XIV-XV-wiecznych szkiców malarskich.
Eksponowane w muzeum sinopie zostały odkryte w dramatycznych okolicznościach. W 1944 roku Camposanto zostało poważnie uszkodzone w wyniku pożaru spowodowanego bombardowaniem podczas II wojny światowej. Aby ocalić freski, konieczne było ich odseparowanie od ścian przy użyciu techniki „strappo”, która pozwalała na zdjęcie warstwy malarskiej i odkrycie pierwotnych szkiców ukrytych pod freskami. Zachowane sinopie zostały poddane renowacji i w 1979 roku umieszczone w specjalnie utworzonym muzeum, które pozwala odwiedzającym poznać tajniki procesu powstawania fresków i geniusz dawnych mistrzów.
